O στόχος να καταστεί η Ευρώπη έως το 2050 κλιματικά ουδέτερη μέσω της εφαρμογής των όρων της «πράσινης συμφωνίας», μπορεί πραγματικά να προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής βιομηχανίας και συνολικά για την ανάπτυξη της χώρας. Προς αυτή την κατεύθυνση, απαιτείται η ορθή αξιοποίηση εθνικών και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, ούτως ώστε να υλοποιηθούν οι αναγκαίες επενδύσεις που θα καταστήσουν την εγχώρια βιομηχανία πιο «πράσινη» και πιο «κυκλική».
Για τον ΣΒΕ η υλοποίηση επενδύσεων από τις μεταποιητικές επιχειρήσεις της χώρας στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης» είναι δυνατόν να εισφέρει τα μέγιστα για την πραγματική αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας.
Αν αναλογιστούμε ότι:
- η Ελλάδα ανακυκλώνει το μόλις φτωχό 21% των αστικών αποβλήτων, ενώ η Ευρώπη το 49.6%, την ώρα που ο στόχος για το 2030 είναι 65%.
- το ποσοστό των υλικών που ανακτώνται και επαναχρησιμοποιούνται στην οικονομία (δείκτης “circular economy use rate” της EUROSTAT) διαμορφώνεται σε 3,4% για την Ελλάδα, ενώ ο αντίστοιχος Ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 11,7%, και,
- το υφιστάμενο «κενό» σε επενδύσεις «κυκλικής οικονομίας» είναι σημαντικό, αφού στη χώρα μας το συγκεκριμένο ποσοστό επενδύσεων ανέρχεται στο 0,02% του ΑΕΠ, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 0,12%,
τότε η μεγαλύτερη πρόκληση για την «πράσινη μετάβαση» της βιομηχανίας είναι η χρηματοδότηση των αναγκαίων επενδύσεων, μέσα όμως από ένα συγκροτημένο σχέδιο βιομηχανικής πολιτικής.
Τέλος, κι επειδή ακριβώς η χρηματοδότηση της «πράσινης μετάβασης» θα γίνει από εθνικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, θα πρέπει από μέρους της Πολιτείας να υπάρξει ο κατάλληλος σχεδιασμός, αφού τα δημοσιονομικά περιθώρια της χώρας μας λόγω και του πληθωρισμού είναι περιορισμένα και δεν είναι δυνατόν να διακινδυνεύσουμε μια νέα δημοσιονομική εκτροπή.
