Τους επόμενους μήνες, η βιομηχανία μας είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίσει έναν σημαντικό αριθμό προβλημάτων, τα οποία επιδρούν καταλυτικά στην καθημερινή λειτουργία και στην μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Τα σημαντικότερα από αυτά είναι:
- Η αδυναμία εξεύρεσης προσωπικού και η αναβάθμιση των δεξιοτήτων του εργασιακού δυναμικού της χώρας. Είναι το μέσον έτσι ώστε και το πρόβλημα της ανεργίας να επιλυθεί και στην ελληνική βιομηχανία να δοθεί νέα ώθηση.
- Η ανάγκη βελτίωσης των υποδομών της χώρας. Ιδίως στην περιφέρεια. Πρέπει να βελτιωθούν οι υποδομές στα λιμάνια και στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ούτως ώστε οι συνδυασμένες μεταφορές να στηρίξουν αποτελεσματικά τη λειτουργία της βιομηχανίας. Ομοίως και το δίκτυο ηλεκτροδότησης πρέπει άμεσα να αναβαθμιστεί για να μπορεί να έχει η βιομηχανία απρόσκοπτη πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια ειδικά τώρα που αναμένεται ξανά αύξηση του κόστους της ενέργειας.
- Το κόστος του χρήματος, αφού η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού αποτελεί γεγονός, που συνδυαζόμενο με τη νέα γεωπολιτική αστάθεια αναμένεται να δημιουργήσει περιβάλλον υψηλών επιτοκίων για μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Η διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας και η αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος.
- Η μείωση του τεχνολογικού χάσματος που μας χωρίζει από άλλες χώρες της Δύσης, ούτως ώστε να μπορέσουμε να παράξουμε διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας.
- Η δημιουργία «φιλικού» ρυθμιστικού περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο οι επιχειρήσεις να μπορούν να δημιουργήσουν και να αναπτυχθούν χωρίς υπερβολικά εμπόδια και στρεβλώσεις.
Για μας όμως υπάρχουν δυο επιπλέον προβλήματα, που απειλούν την οικονομία μας, αφού αποτελούν χρόνιες παθογένειες του παραγωγικού υποδείγματος της Ελληνικής οικονομίας: η διεύρυνση των περιφερειακών ανισοτήτων και η αναπτυξιακή μονομέρεια.
Δυστυχώς, η συγκέντρωση της βιομηχανίας κοντά στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, είναι ένας κρίσιμος λόγος που από το 2015 και μετά έχουν διευρυνθεί οι Περιφερειακές και ενδο- περιφερειακές ανισότητες. Τα ποσοτικά στοιχεία είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Δυστυχώς, αν δεν ληφθούν οι κατάλληλες αποφάσεις από την Κυβέρνηση, και μάλιστα σύντομα, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα. Μάλιστα, οι καταστροφές στη Θεσσαλία και στον Έβρο με βεβαιότητα θα δημιουργήσουν μεγαλύτερο κύμα αστυφιλίας, που μπορεί να οδηγήσει αυτές τις περιοχές σε ερήμωση.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, εξίσου σημαντικό με τις περιφερειακές ανισότητες, είναι η αναπτυξιακή μονομέρεια. Τις επιπτώσεις από αυτή την επιλογή τις βιώσαμε την εποχή της υγειονομικής κρίσης. Γι’ αυτό ο ΣΒΕ προτείνει να σχεδιάσουμε ένα ολοκληρωμένο και βιώσιμο νέο μοντέλο ανάπτυξης στην πατρίδα μας, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το μεγάλο πρόβλημα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα να επαναφέρουμε τη βιομηχανία στο προσκήνιο της αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας.
Ας μην παραβλέπουμε ότι:
- Σχεδόν μία στις τέσσερις θέσεις εργασίας του ιδιωτικού τομέα βρίσκεται στη βιομηχανία.
- Κάθε επιπλέον θέση εργασίας στον μεταποιητικό τομέα δημιουργεί από μισή έως δύο (0,5-2) επιπλέον θέσεις εργασίας σε άλλους τομείς.
- Κάθε μια θέση απασχόλησης στη βιομηχανία δημιουργεί περίπου 2 θέσεις στους τομείς της εφοδιαστικής αλυσίδας και της παροχής υπηρεσιών, και,
- Οι διασυνδέσεις της μεταποίησης με τους λοιπούς οικονομικούς κλάδους αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι κάθε επιπλέον μονάδα ζήτησης στον μεταποιητικό τομέα, παράγει επιπλέον 1,68 μονάδες στη συνολική οικονομία.
Θεωρούμε ότι η Πολιτεία θα πρέπει να δώσει στη βιομηχανία τη σημασία που της αξίζει, γιατί δίχως ισχυρή βιομηχανία δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, και ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να υπάρξει περιφερειακή ανάπτυξη.
